Қазақстандағы скрипка мектебі

Еуропа төрінде Елім-айды сызылтқан АЙТКЕШ тұтқында болған кездерінде итке талату биттен көз ашпау сынды қорлықтан бөлек аштықтың азабына төзбегендерді қалай аздырғанын ол былай деп еске алады: Адам бәріне көнсе де аштыққа шыдамайды екен. Үнемі ішер асқа жарымай ашқұрсақ жүрген адамдар есінен ауысып аң сияқты болып кететін көрінеді. Бір кешкілікте тұтқындағылар жаққан оттарының айналасына топтасып өздерімен өздері болып отырған. ... Сүйретіле басып көпшіліктен бөлініп оқшаулау жерде отты айнала қоршай топ құрып отырған тұтқындардың қасына келдім. Олар менің жандарына келіп отырғанымды байқаған да жоқ бірдеңені отқа қақтап пісірген болып жеп отыр. Біреуі Әй мынау өзі адамның еті дәмді екен десе екіншісі қостап Иә ол әрі пайдалы деп қойып күйсеп жатыр. Жаным түршікті лоқсып-лоқсып жібердім. Бұлар адам емес аштықтың салдарынан жыртқышқа айналған нағыз адам етін жегіштер еді.,